วิปัสนาภาวนา

พระตุ๋ย ชาคโร กับ Sroikaew Phromsungnoen และคนอื่นๆ อีก 3 คน

13 มีนาคม 2015 · 
@ หญิง

ภาวนา นั้น มี๒ ส่วนคือ
๑ สมถะภาวนา และ
๒วิปัสนาภาวนา

การทำจิตให้สงบนั้นคือการทำ
" สมถะภาวนา "
จะศึกษาในกรรมฐาน ๔๐ เป็นเบื้องต้นก็ได้
แยกเป็น
กสิณ ๑๐
อนุสติ ๑๐
ศพ ๑๐
เบ็ดเตล็ดอีก ๑๐

อีกส่วนของการ ภาวนา ที่สำคัญคือ
" วิปัสนาภาวนา "
ส่วนนี้คือแก่นของ พุทธ
หาไม่ได้จากข้างนอก พุทธ

เราจึงควรให้ความสำคัญกับ
วิปัสนาภาวนา ..
อย่างมาก

การรู้เห็นตามสภาพความจริงว่า
สิ่งทั้งหลาย
เมื่อเกิดมีขึ้นล้วนต้องแตกดับ ยังไม่แน่นอน
ว่าจะตั้งได้.. ทนนาน ..อย่างที่คิดไหม

สิ่งทั้งหลายล้วนมีการเปลี่ยนแปลง
..แม้จะมีสภาพเดิมอยู่ขณะนี้ ..
แต่ที่สุดแล้วความเสื่อมที่เกิดมีขึ้น
ตลอดเวลาย่อมทำให้สิ่งนั้น
แตกดับไปในที่สุด

สิ่งทั้งหลายมิใช่สิ่งที่ใครคนใดจะเข้าไปควบคุม บังคับบัญชาเอาอย่างใจ
ตามต้องการได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ล้วนมี

ปัจจัย ..ที่ก่อ
เหตุ ..นั้นขึ้น ซึ่งจะเกิดเป็น
ผล ..ตามมาและเป็น

ปัจจัย.. ให้เกิด
เหตุ.. ใหม่..ขึ้นอีกตามด้วย
ผล..

เป็น ..วัฎฎะ
เป็น ..สังสาร
ที่ไม่จบ ..ไม่สุด ..ไม่สิ้น

สิ่งเหล่านี้หรือ ที่คู่ควรกับ
การแสวงหาของผู้คน

ร่างกายเรา กายเขา
เป็นแค่การย่อย การแยก
การสร้าง การรวม ของธาตุอาหารที่
เรากิน-เราดื่ม ได้จาก
กินพืช กินสัตว์ กินแร่ธาตุ
ที่มีอยู่ในธรรมชาติ
เป็น เห็ด เป็นหมู เป็นพืชผัก
ถ้าไม่เอาเข้าไป เนื้อหนังของ
..เรา..จะมาจากไหน เอาของเขามา
แล้วกลับยึดว่านี่คือ ... เรา...

การเห็นว่า เป็น
ตัวกู - ของกู นี้มีตั้งแต่เมื่อไร

ตั้งแต่ เมื่อเรายึด ธาตุ ส่วนกลาง
หรือของโลก ว่าเป็นตัวเรา
เมื่อนั้นคือ ..ทุกข์
ตั้งแต่เมื่อเรายึด สิ่งของ เครื่องประดับ
ว่านี่ ของเรา ..ก็ทุกข์
ตั้งแต่เรายึดคนนั้น คนนี้ว่า นี่คนของเรา
ลูก เมีย ผัว พ่อ แม่ เพื่อน ฯลฯ ตามหลังคำ
เหล่านี้ว่า ของเรา
มันย่อม..ทุกข์ ..แน่นอน

เพราะอะไร
เพราะสิ่งเหล่านี้ คนเหล่านั้น
มีสภาพที่คงสภาพเดิมไม่ได้
มันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
เสื่อมตลอดเวลา
แม้มองด้วยตาไม่เห็น
แต่ ไม่รู้หรือ ว่า
ความเก่า ในข้าวของ
ความแก่ตัว ในคน
นั้นมีอยู่จริง และมีอยู่ตลอดเวลา

มันต้องจากเราไป หรือ ร้ายกว่านั้นคือ
เราต้องจากมันไป

หากเรายอมรับความจริง
ว่าสิ่งต่างๆ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
มันจะแตกดับ พังลง เราก็จะไม่ทุกข์
กับมันอีกต่อไป เพราะเรารู้แล้วว่า

เราไม่ใช่มัน
มันไม่ใช่ของๆเรา

เมื่อเราถ่าย ..อุจจาระออกมา
แล้วเราไม่คิดว่ามันเป็นส่วนนึงของเรา
เราทิ้งไป มันก็ ไม่ทุกข์
แต่ถ้าเราอยากเก็บไว้ไปทำปุ๋ย
เมื่อมีคนเอาไป เราจะทุกข์ไหม

ทุกข์เกิด เพราะ ยึดไว้ถือไว้
ว่านี่เรา
นี่ของเรา

แม้จิตมันจะยังไม่เชื่อตามการชี้นำของเรา
ในขณะนี้ แต่เราดูความจริงของ
ไตรลักษณ์ที่เกิดขึ้น
บ่อยๆซ้ำๆ ความจริง..ในข้อเท็จจริง นี้
จะทำให้จิตเกิด การยอมรับในที่สุด

เมื่อนั้นความโปร่งโล่งเบา จะเกิดขึ้นกับ
ใจของเรา

การสงบระงับการ ปรุงแต่ง ของจิตใจ
เป็น ..สุข ..

อย่างยิ่ง

Piengjai Sutthirugsa กราบขอบคุณค่ะหลวงพี่ ช่วงนี้มีความไม่สบายใจ ตอนปฏิบัติบุญ 10 ก็นั่งสงบใจ และนึกคิดว่า มันเกิดขึ้นมา แล้วมันก็จะผ่านไป รู้เหตุแต่ขึ้นอยู่กับว่าจะแก้เหตุได้รึเปล่าค่ะ ...จะอ่านและนำมาคิดนะคะ...ปล. ภาพน่ากลัวจังค่ะ เห็นภาพประมาณนี้แล้ว กลัว ปวดหัว บางภาพอยากอาเจียนน่ะค่ะ   13 มีนาคม 2015 เวลา 13:41 น

พระตุ๋ย ชาคโร อาการ คลื่นไส้ ทางกาย นี้เกิดจากจิต ที่เข้าไปยึดถือว่านี่ คือของล้ำค่าของเรา เราไม่ได้เห็นว่ามือเขา แต่ยึดว่านี่มือเรา เหมือนดูหนัง แต่เราเองนั่นแหละที่รับบทพระเอก นางเอกอยู่ สุข ทุกข์ไปตามหนัง ละคร ที่เราดู สิ่งที่เห็น พิจารณาตามความเป็นจริงจะรู้ว่านี่ไม่ใช่มือ
นี่เป็นเพียงภาพรูปมือ
เป็นเพียงแสง
เป็นเพียงสี ..เท่านั้น
นี่คือผลงานของจิตเรา
ที่บอกให้เราหวงกาย

ปฐมบท ของความทุกข์ทั้งหลาย
ตามดู .. จิต .. ของตน
จะพ้น .. บ่วง .. ของมาร

13 มีนาคม 2015 เวลา 14:07 น.